portraits of troost

Je bent wie je was, beelden maken herinneringen die je terug brengen, terug bij mij, zoals je was toen ... en toen. Het troost te weten dat je in mij doorleeft, omdat ik aan je kan denken. Jouw leven in 25-voud vult een klein beetje dat gat, dat je achterliet.
Eigentijdse archeologie, een expeditie naar dierbare herinneringen.
Want het geeft mijn pijn van verlies een plaats, een gezicht.
Het is mijn wapen tegen de dood, tegen mijn allergrootste angst, je totaal te verliezen, je te vergeten, je niet meer te kennen, niet meer te weten hoe je er ook alweer uitzag.

Het geeft me rust, te weten hoe je eruit zag en te zien wie je ook al weer voor mij was.